 |
De haring zwemt niet meer met het getij;
Ik treur om de vismanden op de open kar
Die de vangst naar Sligo vervoerde voor de handel,
Toen ik nog een jongen was, van vrees volmaakt vrij.
Willem Butler Yeats,
'The meditation of the Old Fisherman' Dit zijn de vissers die de wacht houden bij de kabeljauwvoorraden
op de Noord-Amerikaanse kaap, de vissers die naar zee gingen, maar
hun potlood vergaten.
Sam Lee, in zwarte rubberlaarzen en een rood zwemvest dat glimt
van nieuwheid, stuurt zijn nieuwe pick-up door het laatste nachtelijk
duister, naar de werf, die zich uitstrekt tot waar het water diep
genoeg is voor een platbodem. De pakhuizen, de ontmoetingsruimten
en de tuigwinkels zijn alle op palen boven het ondiepe water gebouwd.
Zo is een smalle strook land vrijgekomen, waar de steile kleine
bergen de waterkant ontmoeten. Ooit werd het vlakke stuk land
gebruikt voor de duizenden gezouten kabeljauwen die uitgespreid
in de buitenlucht lagen te drogen.
Met zouten was men bijna dertig jaar geleden opgehouden, maar
Petty Harbour lijkt nog steeds een druk haventje. De weinig
handelsgebouwen staan opeengepakt langs het water, de huizen
liggen verspreid aan de voet van de hellingen.
Sam heeft bij de werven afgesproken met Leonard Stack en Bernard
Chafe, die, gewapend met zaklampen, grappen maken over Sams
nieuwe zwemvest en hun ogen beschermen tegen de felle reflectie. Ze
mopperen over het visserijbeleid (gisteren werd er op tv gesproken
over de mogelijkheid particulieren weer toe te staan op
beperkte schaal te bodemvissen) en klimmen naar beneden in
Leonards dertien meter lange open schip.
Wanneer hem gevraagd wordt of hij nu echt kan blijven drijven
met zijn vest aan, antwoordt Sam: ,,Ik wil het niet eens weten!"
Meer zeggen ze niet over het zwarte water, dat aan beide kanten van
de boot nog geen meter weg is. Ze vertrekken in het eerste paarse
licht van deze herfstochtend. Kabeljauw houdt van het water in dit
jaargetijde, omdat hij meent dat het warm is. Tien graden celsius is echter
alleen warm vanuit het perspecief van de kabeljauw en bovendien is het
dolboord aan de rand van een platbodem nog geen tien centimeter
hoog.
Recensie uit NRC Handelsblad van 13 november 1998
geschreven door MENNO STEKETEE
A fish called Cod
Het is alleszins een ongebruikelijke formule. Een vis als onderwerp van een biologische, economische en cultureel-historische verhandeling. `Het is vooral een Angelsaksische formule', zeiden ze licht misprijzend bij een gerenommeerde uitgeverij die het boek ter vertaling kreeg aangeboden. Of het nu handel is of niet, de ongewone aanpak heeft wel degelijk geleid tot een net zo interessant, als verstrooiend boek. En er staan nog curieuze kabeljauwgerechten in ook.
|
